Niedziela, 1 lutego 2015 roku
IV Niedziela Zwykła
Marek 1,21-28

Przyszli do Kafarnaum. Zaraz w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży. Lecz Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego! Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne. I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

To, co nieczyste, jest zawsze w miejscu centralnym życia człowieka. Dlatego człowiek nie ma siły, pragnienia do słuchania słowa Bożego. Duch nieczysty krzyczał. Jezus mówił spokojnie, łagodnie, ale i z mocą. Nieczystość usiłuje być piękna, atrakcyjna, pociągająca. Pokazuje słowo Boże, jako nieciekawe, nudne, już znane, nużące, nic nowego niewnoszące. Gdy czytam słowa Jezusa i je rozważam, sam Pan mówi temu wszystkiemu, co we mnie nieczyste: "Milcz i wyjdź z niego!" Nie można interesować się tym, co nieczyste, a równocześnie chcieć utrzymywać żywą relację z Jezusem.

Ciąg dalszy- Echo Ewangeli

Sztuką nie jest za­pom­nieć i odejść.

 Sztuką jest prze­baczyć i żyć obok te­go,

 który pot­ra­fił Cię zranić.