Niedziela, 25 września 2016 roku
XXVI NIEDZIELA ZWYKŁA
Łukasz 16,19-31

Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień œświetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak, i aniołowie zanieœli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i pośœlij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu". Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeśœ swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaśœć, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejśœć nie może ani stamtąd do nas się przedostać". Tamten rzekł: "Proszę cię więc, ojcze, pośœlij go do domu mojego ojca! Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki". Lecz Abraham odparł: "Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!" "Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą". Odpowiedział mu: "Jeœśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą".

"Żył pewien człowiek bogaty". To ten, który dośœwiadczał nadmiaru posiadanych rzeczy, przedmiotów, dóbr materialnych. Człowiek bogaty dośœwiadcza pomyśœlnośœci. Nie można jej łączyć z duchowym bogactwem i sprawiedliwośœcią. Człowiek bogaty może zapomnieć o czasowośœci życia na Ziemi. Jego serce jest zdolne obfitować w brak współczucia na biedę innych. Bogactwo jest próbą. Można dostrzegać tylko to, co teraz, ale można też nauczyć się patrzeć dalej, na to, co póŸźniej. Można zatrzymać się na własnych potrzebach, ale też można wejœść w pragnienie dzielenia się tym, co posiadam. Bogactwo może przyczynić się do solidarnego przeżywania życia z innymi. Niekiedy jednak staje się ono miejscem hedonistycznej konsumpcji, bez zwracania uwagi na mających się Ÿźle.

Ciąg dalszy: Echo Ewangelii

"Wysławiam z całego serca Boga, który dał mi poznać ludzi naprawdę dobrych".

                                                                    św. Ojciec Pio