Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak jest». A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare».

To, co Boże - jest ukryte przede wszystkim w człowieku. W nim jest skarb, który mówi o istnieniu, pięknie i miłości Boga. Co jest tym skarbem? Pokój, którego świat dać nie może; radość, której świat nie zna; czystość, którą człowiek żyjący w świecie niejednokrotnie odrzuca, jako zagrożenie dla swojej wolności. Skarb ukryty we mnie, mówi o obecności Boga, który "przenika i zna mnie". Znajduję ten skarb i zachowuję. Wiem, że mogę go stracić, gdy wszystko, co posiadam, nie dam mojemu Panu, aby na nowo od Niego otrzymać.

Ciąg dalszy - Echo Ewangeli 

Naj­piękniej­sze chwi­le przeżywa­my wte­dy, 

kiedy do­wiadu­jemy się, że ktoś nas kocha.

                                                          Morgan Charles Langbridge