W jakieś osiem dni po tych mowach wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba iwyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Nie wiedział, bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy [tamci] weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie! W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmiali o tym, co widzieli.

 Jezus wyprowadza uczniów na górę, a tym samym wprowadza ich w doświadczenie własnej czystości. Staje przed nimi przejrzysty, zrozumiały, bez osłony. Pokazuje im swoje olśniewające bóstwo. Aby się modlić potrzeba silnego pragnienia bycia czystym przed Panem, przejrzystym dla Niego.

 Ciąg dalszy - Echo Ewangeli

"Znów wraca przed oczy widok góry Przemienienia, tak bliskiej memu sercu. Ileż to razy wędrowałam na jej szczyt z Jezusem, który pragnął rozniecić na nowo dogasającą w moim sercu iskierkę wiary. Choć perspektywa wspinaczki budziła lęk i sił, zdawało się, braknie, On zapraszał, by Mu towarzyszyć. W górze zaś niebo było tak blisko, a świat w dole wyglądał o wiele piękniej."

                                                             Grażyna Berger