Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Naprawdę? Który pasterz poświęci własne życie za zwierzęta? Oczywiście będzie je bronił przed wilkiem, ale ostatecznie wybierze ratowanie swojego życia, nie owiec. Przepaść między Bogiem a człowiekiem jest nieskończenie większa niż między pasterzem a owcami. W Wigilię Paschalną kapłan wyśpiewuje w Exultecie zachwyt nad tą niezrozumiałą Bożą miłością: O, jak niepojęta jest Twoja miłość: aby wykupić niewolnika, wydałeś swego Syna! A my tak często jesteśmy przyzwyczajeni do tego szokującego faktu, uznajemy go za oczywisty. Czy dziękujesz Bogu za Jezusa, za dar odkupienia? Czy nie przyzwyczaiłeś się do tego, nie lekceważysz tej ofiary, czy Twoje serce nie stało się oziębłe i niewdzięczne?

znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca - cóż za porównanie! Tak jak Jezus zna Ojca - czyli w niepojęty dla nas sposób, w relacji niesamowicie intymnej, bliskiej, pełnej ofiarnej, czystej i gorącej miłości - tak samo Jezus zna Ciebie i chce, byś Ty znał Jego! Twoja relacja z Jezusem ma być na podobieństwo relacji Ojca i Syna! Takiej chce sam Bóg, taką zaplanował, wymarzył dla Ciebie. Św. Paweł w liście do Efezjan wykrzykuje hymn uwielbienia: Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa (...) W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa. (Ef 1, 3.5.) Twoim powołaniem życiowym nie jest być porządnym, nie grzeszyć. Przed założeniem świata zostałeś wybrany, by żyć dla Boga, w relacji tak pięknej i bliskiej, że ludzki język nie potrafi tego opisać. Tak, by Jezus mógł powiedzieć o Tobie: Mój/ Moja zna mnie tak, jak ja znam Ojca. Chwilę dalej Jezus mówi: Ja i Ojciec jedno jesteśmy. I chciałby powiedzieć Ja i ...(Twoje imię) jedno jesteśmy. Co Ty na to? Czy też tego pragniesz? Czy Mu pozwolisz?