Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

Uczniowie idą "po dwóch". Są dla siebie oparciem na chwile trudnych doświadczeń. Mogą się uzupełniać, dzielić wiarą, a przez to wzrastać w niej. Ich prawdziwość głoszenia Ewangelii zależna jest, między innymi, od sposobu traktowania jeden drugiego. Ważne jest to, co mają do powiedzenia, jakie słowa noszą w sercu. Jednak równie istotne jest to, kim oni są dla siebie. Ich braterstwo, wzajemne zrozumienie jest warunkiem zrozumienia i przyjęcia przez innych słowa Bożego.

"Posyłam was, jak jagnięta między wilki". Co oznaczają te słowa? Jagnię jest bezbronne wobec wilka, słabsze, nie posiadające chytrości i przezorności, jaka jest udziałem wilka, pozbawione umiejętności obrony. Uczniowie Jezusa w swej bezbronności i słabości, są wyłącznie mocni mocą Tego, który ich posyła. Są zdani na Niego. Muszą być przygotowani na to, że ich słowa będą poddane krytyce, a oni sami ośmieszeni, zlekceważeni, atakowani fałszywymi oskarżeniami. Istotna w takich chwilach jest świadomość ucznia ? "Pan mnie posyła". On chroni i broni. On nie pozwoli wystawiać na próbę ponad miarę. To Jezus przeprowadza przez próbę, której nigdy sami sprostać nie możemy.