Piękny człowiek. Wrażliwość i delikatność Weroniki wzrusza. Jaki był Karol? Koleżanka Karola z grupy teatralnej: „Wspominaliśmy nieraz melancholijnie ten czas, kiedy on był dobrym duchem całej naszej gromadki. Kiedy udawał nam się jakiś szczegół, Karol rzucał się na podłogę, stawał na głowie, chodził na rękach, a czasem wydawał niesamowite odgłosy przy pomocy swego wcale potężnego barytonu...". Karol był wtedy studentem i częścią Teatru Rapsodycznego. Studentka ks. profesora Karola Wojtyły, który prowadził wykłady w Lublinie: „W ocenie moich kolegów był on bardzo serdeczny w kontaktach prywatnych. Koledzy bardzo go lubili i traktowali jak pewien symbol pomyślności. Mówili: «No, dziś będę miał dobry dzień, bo widziałem Karolka». Kiedyś podpatrzyli księdza profesora, jak sobie radził, gdy czekał na pociąg z Lublina do Krakowa. Obejrzał się uważnie, dostrzegł kawałek wolnej podłogi pod ścianą poczekalni. Wyciągał ze swej obszernej teczki dość zużyty śpiworek,
wciskał się weń, teczkę kładł pod głowę i spokojnie zasypiał. Był naprawdę mało wymagający". Ksiądz Karol Wojtyła jako wikariusz w Niegowici: Podróżował wozem albo
na piechotę - podczas deszczu i mrozu, brnąc w błocie lub śniegu - z wioski
do wioski, zawsze gotów do pomocy i zawsze pogodny. Jadąc wozem, nieustannie coś czytał. Idąc na piechotę, odmawiał modlitwę. Kiedy pewnej starej wdowie ukradziono pościel, oddał jej swoją, sam zaś sypiał na gołym materacu. Koleżanka ze studiów: Koledzy z Bursy Akademickiej przybili na drzwiach pokoju Karola - studenta wizytówkę: początkujący święty.

Ocena      Zarejestruj / zaloguj się, aby oceniać