Niedzielne kazanie   
VII Niedziela Wielkanocna, rok A (Wniebowstąpienie Pańskie) 24 maja 2020 r.
Dodano dnia 24.05.2020 09:17
Dz 1,1-11; Ef 1,17-23; Mt 28,16-20

Program na dalsze życie i działanie





W tym dzisiejszym fragmencie Ewangelii są zawarte najważniejsze słowa Ewangelii Mateusza i zarazem klucz do zrozumienia całości. Jej wagę podkreślają dwa momenty: są to ostatnie słowa Jezusa przed odejściem do Ojca i ostatnie słowa Ewangelii. W ostatnim słowie, jakim jest testament, mówi się tylko rzeczy ważne i istotne.
Od tego momentu rozpoczyna się nowy, samodzielny okres apostolskiej działalności uczniów Jezusa. Od tej chwili uczniowie będą musieli o wszystkim decydować już sami.

Na początku, to Jezus zbliżył się do uczniów, podobnie jak w scenie przemienienia. Przez ten gest Mateusz wzywa ich do ciągłego pogłębiania związku z Jezusem. Winni oni wychodzić naprzeciw zbliżającego się Pana, spotykając się z Nim w wierze i pełnej wolności. W geście Jezusa zawarta jest myśl przezwyciężania dystansu między Zmartwychwstałym a uczniami.

Czy ja osobiście odczuwam troskę Jezusa o mnie? Czy zauważam Jego nieustanne przychodzenie i to nie tylko w momentach nadzwyczajnych mojego życia?

Jezus zbliża się do swoich uczniów, w tym ostatnim spotkaniu, nie po to by wyrzucać im małą wiarę, którą zauważa na początku tej Ewangelii ewangelista. On przychodzi, by jasno określić ich misję. Apostołowie otrzymali podwójną misję, aby nauczali i chrzcili oraz zapewnienie ze strony Jezusa, że będzie On z nimi, aż do skończenia świata.
W tych ostatnich słowa Jezusa zdecydowanie widać program życia i działania chrześcijańskiego.

Jezus zaczyna program misyjny od potwierdzenia swojej władzy. Rozciąga się ona na niebo i na ziemię, to znaczy, że w Nim wypełniło się proroctwo Daniela. Władza Jezusa objawia się w różnoraki sposób i w rozmaitych dziedzinach: w nauczaniu mówi jak ten, kto ma władzę; w przebaczaniu grzechów Syn Człowieczy ma moc ich odpuszczania; panuje nad demonami. Władza ta dana Mu została przez Ojca jako nagroda za posłuszeństwo i ofiarę.

„Idąc, czyńcie uczniami" tak należy tłumaczyć skierowany pierwszy nakaz misyjny, ma on głębokie znaczenie. „Idąc" wskazuje na Jezusową metodę ewangelizacji. Nie czekał, aż ludzie do Niego przyjdą, ale szedł przez miasta i wsie nauczając, szukał zagubionych.

Wskazanie „idąc" dla uczniów i dla nas jest ważnym wyznacznikiem w życiu - mamy wyruszyć w drogę. To jest piękne, że w dzisiejszą Uroczystość świętujemy nie odejście Mistrza, ale wyruszenie Jego samego w posłaniu uczniów. Ewangelia musi być rozszerzana w świecie.

Oczywiście uczeń Jezusa nie może być wszędzie. Im bardziej ktoś włączy się w życie danego środowiska, danego obszaru, choćby nawet niewielkiego, tym bardziej jego posłanie pokonuje granice i zdobywa powszechne uznanie i kolejnych autentycznych uczniów. Tutaj nie chodzi o kwestię pokonywanie wielkich odległości i wyjazdów po świecie, ale przejrzystość i konsekwencję życia ewangelią w swoim codziennym życiu.

Temu wyruszeniu musi towarzyszyć chrzest i nauczanie. Chrzest to w naszym życiu jeden określony moment, który musi być wciąż na nowo przeżywany. Natomiast nauczanie, czyli chociażby zgłębianie Słowa Bożego, czy prawd wiary, powinno towarzyszyć całemu życiu tych, którzy go przyjęli. Nigdy, na żadnym etapie życia i w różnych doświadczeniach życiowych, nie można uważać swojej edukacji religijnej za zakończoną i czuć się z niej zwolnionym.

Tak naprawdę władza wywyższonego Zbawiciela, i tego On nas sam uczy, polega na władzy miłości. Ona musi być wszędzie obecna. Chrześcijaństwo niesie ze sobą życie pełne miłości.

Na koniec znowu Jezus potwierdza, że to On temu procesowi udzielania chrztu, jego przeżywaniu i nauczaniu będzie osobiście towarzyszył, nie tylko na jakiś określony czas, ale aż do końca świata. Nasz czas jest czasem zaufania wypływającego z tej obecności i pomocy niewidzialnej, lecz skutecznej, rzeczywistej obecności Chrystusa zmartwychwstałego i wziętego do nieba. Ta Jezusowa obietnica jest mocnym potwierdzeniem o Jego czynnej, zbawczej i wiernej obecności.

Do tych ważnych, bo ostatnich, wskazań wzywa nas i zachęca wstępujący w niebo Chrystus. Niech naszą odpowiedzią na Jego polecenie będzie pełna otwartości, jednoznaczna postawa służenia zawsze Chrystusowi i dokładnego spełniania Jego poleceń.

Leszek Skaliński SDS

Otwierany 1609 razy Źródło: katolik.pl Autor: Leszek Skaliński SDS
Ocena   
  Zarejestruj / zaloguj się, aby oceniać
Komentarze   
Do tej pory nikt nie komentował
Twój komentarz   


Logowanie
Login
Hasło
Zakładanie konta
Wyróżnione teksty
Galeria naszego kościoła