Mam 21 lat.. i pewne zawirowania życiowe za sobą.

 

Wdałem się w zły związek ze zła osobą.. i stało się. Żałuję bardzo, bo uwiedziony i pokuszony poddałem się dość łatwo.

 

Z drugiej strony teraz wiem, jak bardzo nie mogę sobie ufać. Wiem też jak słabym jest mężczyzna jeśli chodzi o TE sprawy.

 

Naprawdę dużo tu zależy od dziewczyny, przynajmniej w przypadku chłopaków z wartościami. Ale niestety szrama została. Szczególnie na sumieniu, ponieważ zdaję sobie sprawę z tego, jak dużo mogę otrzymać, a jak mało dać mojej ukochanej.

Teraz też mam trudniejszą drogę. Muszę się opamiętywać o wiele częściej i bardziej niż przed tym zdarzeniem.

 

Jednak potrzebuję zaufania.

 

Moja obecna dziewczyna, którą traktuję bardzo poważnie, wie, że może mi ufać, bo żałuję tego, co się stało. To zaufanie daje mi siłę do dalszej pracy nad sobą, do walki z pokusami.

 

Kiedy mam świadomość, że to zaufanie jest, boję się go stracić i robię wszystko żeby je utrzymać.

 

Kiedy (w poprzednich związkach, jeszcze zanim TO się stało) nie czułem tego zaufania. Odbierało mi to chęci do pracy nad sobą (automatycznie włączało się myślenie „skoro ona i tak mi nie ufa").

 

Dlatego apeluję do dziewczyn!

 

Strzeżcie się chłopaków, mężczyzn, którzy z góry zakładają seks. Niech tacy znajdą sobie głupie lalusie, z którymi będą mogli robić co chcą.

 

Ale zaufajcie tym „z przeszłością", którzy szczerze żałują, a jeszcze szczerzej obiecują poprawę. Zadośćuczynienie za ten grzech będzie trwało do końca życia.

 

Ja po sobie widzę, jak o wiele bardziej się staram w tym nowym związku utrzymać wszystko tak, jak być powinno. Wkładam do tego 2x więcej serca i 10x więcej rozumu, co, jakby nie było, może się odbyć z korzyścią dla ufających panien (; (a to kwiatek, a to jakaś niespodzianka (;).

 

Jeszcze tylko jedno.. Dziewczyny, nie droczcie się z nami w TYCH sprawach, a gdybyśmy posunęli się kroczek za daleko, zdzielcie nas po ryju, tak porządnie.

 

Jeżeli chłopak kocha szczerze, to jeszcze podziękuje...