W trzynastym tygodniu ciąży dostałam ogromnego krwotoku. Jadąc na SOR, wiedziałam, że już po wszystkim, że dziecka nie ma... Jednak gdzieś w środku skierowałam głos do św. Rity, do Boga. Prosiłam aby ciąża się utrzymała, tak bardzo pragnęłam tego dziecka. 

Po badaniu USG okazało się, że maleństwo jest w moim brzuszku i nic mu się nie stało, ale ciąży towarzyszy spory krwiak. Kolejne miesiące spędziłam, leżąc, dbając o siebie i codziennie modląc się do św. Rity z prośbą o szczęśliwe donoszenie zdrowej ciąży. Krwiak się opróżnił, a pod koniec ubiegłego roku urodziłam zdrowego synka.

W trzecim miesiącu jego życia mąż musiał wyjechać do pracy za granicę, zostałam sama z dwójką dzieci. Pewnego wieczoru, synek zrobił się bardzo gorący, całe ciałko było czerwone - policzki, czółko itp. Obleciał mnie istny strach, że takie maleństwo ma gorączkę. Infekcja? To zbyt małe dziecko na takie rzeczy. Właśnie byłam w trakcie nowenny do św. Szarbela, więc i jego prosiłam o pomoc, modlitwy skierowałam do św. Rity oraz Matki Boskiej z Gietrzwałdu. Czułam, że noc będzie jednak spokojna. Temperatura synka bez jakichkolwiek leków zaczęła się normalizować, a na drugi dzień nie było śladów żadnej infekcji.

Naprawdę nie umiem wyrazić przez to wszystko, jak bardzo dziękuję opiece świętych i Matki Bożej. Liczę na to, że zawsze będą przy mnie, bo samemu na tym świecie człowiekowi jest bardzo ciężko. Módlcie się, a potrzeby wasze będą wysłuchane.