"Idziemy w noc. Nie ma megafonów, wielkiego krzyża, przewodników prowadzących modlitwy. Idziemy w większości w ciszy, gdzieniegdzie słychać odmawiany różaniec czy inne modlitwy. W wyznaczonych w opisie trasy miejscach każda grupka przystaje i po cichu rozważa kolejne stacje. Cisza, ciemność, poczucie wspólnoty a jednocześnie samotności sprawiają, że człowiek otwiera się na sprawy ducha - myśli niejako same wędrują ku Golgocie i wydarzeniom zbawczym, które tam miały miejsce. Co kilka stacji dłuższy, kilkuminutowy postój na posilenie i regenerację sił. Nikt nie narzeka, wszyscy wytrwale zmierzają do celu. Nad naszym bezpieczeństwem, zwłaszcza wtedy, kiedy poruszamy się poboczami dróg publicznych, czuwają strażacy. Mijamy kolejne miejscowości, systematycznie zbliżając się do celu. Wreszcie, ok. godziny 4:30, pierwsze grupy docierają do klasztoru Karmelitów w Czernej. Na dziedzińcu klasztoru odprawiają dodatkową, XV stację, Zmartwychwstanie. Następnie chwila modlitwy w kościele, przed Najświętszym Sakramentem, cudownym obrazem Matki Bożej Szkaplerznej i relikwiami św. Rafała, posiłek z bułki i herbaty przygotowanych dla uczestników i... koniec. Bez fajerwerków, bez hucznego powitania, bez podziękowań. Ale nikt nie czuje ich braku. Cel tej drogi był inny. Nikt nie szedł dla wiwatów, każdy miał swój krzyż, ten widoczny i te niewidoczne, które dźwigał na symboliczną Golgotę w Czernej. Ekstremalna Droga Krzyżowa. 25 kilometrów rozważań Męki Pańskiej, zmagań z ciemnością i własnymi słabościami. Doskonałe ćwiczenie duchowe. Polecam każdemu!" (Jakub Wójcik)