W życiu ziemskim zegar wybija godzinę po godzinie. W liturgicznej celebracji zbawczych wydarzeń jest inaczej. Wydarzenia, które się dokonały dawno i to w dużym odstępie czasowym, uobecniają się w jednej celebracji. Gdy Kościół sprawuje sakramenty, Chrystus uobecnia w nich całe swoje zbawcze misterium, szczególnie zaś tajemnicę paschalną, a więc śmierć, zmartwychwstania i zesłanie Ducha Świętego. Dzieje się to w jednym obrzędzie sakramentalnym.

Jeszcze inny sposób przeżywania zbawczych tajemnic jest nam dany w Oktawie zmartwychwstania. Przez osiem dni Kościół powtarza słowo „dziś" wyznając, że dziś Chrystus zmartwychwstał, dziś się ukazał, dziś przychodzi do uczniów. Przez osiem dni prawda ta jest przeżywana w sposób uroczysty, a przez następne tygodnie, aż do Pięćdziesiątnicy, w sposób zwyczajny. Oktawa zmartwychwstania jest jednym dniem wypełnionym spotkaniami z Chrystusem zmartwychwstałym.

Dzień wypełniony spotkaniami

Według przekazów ewangelicznych większość objawień Chrystusa po zmartwychwstaniu miała miejsce w pierwszym dniu tygodnia bądź po ośmiu dniach. Oto relacje świadków: „Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu [...] odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus" (J 20,1.14); „O świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób [...]. A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: «Witajcie»" (Mt 28,1.9); „W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus [...]. Jezus przybliżył się i szedł z nimi" (Łk 24,13); „W tej samej godzinie wrócili do Jerozolimy [...], opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam»" (Łk 24,33.36); „Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. [...] Jezus stanął pośrodku nich i rzekł: «Pokój wam»" (J 20,19-20); „A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: Pokój wam!" (J 20,26).

Chrystus zmartwychwstały nawiedzał swoich uczniów w różnych porach „owego pierwszego dnia tygodnia". Do niewiast, a potem samej Marii Magdaleny przyszedł wczesnym rankiem, do uczniów z Emaus w ciągu dnia, do apostołów, gdy dzielili się przeżyciami po powrocie uczniów z Emaus, a więc zapewne po południu i wreszcie do apostołów wieczorem. Św. Łukasz wspomina jeszcze, że Chrystus ukazał się w tym dniu Piotrowi (por. Łk 24,23). Tak więc od świtu do nocy zmartwychwstały Pan spotykał się ze swoimi uczniami. Po ośmiu dniach nawiedził ich znowu, gdy był z nimi Tomasz.

W opisach tych wyraźnie widać, że dzień zmartwychwstania jest dla Chrystusa wypełniony spotkaniami. Od wczesnego ranka do wieczora spotyka się z tymi, którzy są zalążkiem Kościoła. W tych spotkaniach odczytujemy też Jego pragnienie, aby każde pokolenie uczniów uczestniczyło w tym pierwotnym doświadczeniu świadków Jego zmartwychwstania. Wracamy więc myślą i modlitwą do tamtych wydarzeń, wczuwając się coraz bardziej w pragnienie Jezusa, aby się spotkać ze swymi uczniami i ofiarować im to, czego najbardziej potrzebują.

Jak przeżyć te wszystkie spotkania w jednym dniu? Otóż w ten sposób, że ten niezwykły dzień zostaje rozciągnięty na osiem dni i wypełniony ośmioma szczególnymi celebracjami. Kościół sprawuje Eucharystię, w czasie której odczytywana jest Ewangelia o kolejnych ukazywaniach się Chrystusa uczniom. Wtedy wszystkie te spotkania, które miały miejsce „owego pierwszego dnia tygodnia", a także to, które nastąpiło ósmego dnia oraz inne, które apostołowie przeżyli później, Kościół przeżywa w owym „dziś", a więc w ciągu jednego dnia, który trwa osiem dni. Jest to najbardziej bogaty w spotkania ze Zmartwychwstałym tydzień roku i najbardziej uroczyście przeżywany w liturgii Kościoła.