W niedzielę 12 lipca świętowałem pierwszą rocznicę moich święceń. Miałem przyjemność celebrować Mszę Święta w naszej parafii w Korhogo. Była to świetna okazja dziękczynienia Bogu za ten miniony rok. Oczywiście moje myśli i modlitwa łączyły się z moją rodzinną parafia Świetego Józefa w Łęcznej. Rok kapłaństwa i prawie rok posługi w naszej parafii w Korhogo były cudownym okresem odkrywania i poznawania naszych parafian, uczenia się języka i przenikania w mentalność i kulturę ludu Senoufo. Lud ten jest ludem rolniczym, z tego tez powodu bliskim mojemu secu. Pochodzę zaś ze wsi i z regionu gdzie rolnictwo ma duże znaczenie.

Ziemia kamienista, mało deszczów i upały sprawiają, że praca w polu wymaga wielu wysiłku. Obecnie jesteśmy w porze deszczowej. Niestety zbyt małe opady powodują, że wiele osób nie rozpoczęło jeszcze uprawy. Głównymi uprawami są kukurydza, bawełna i ryż (są odmiany ryżu, które nie wymagają wiele wody).

Nasz dom parafialny znajduje się w mieście. Obecnie jesteśmy w okresie wakacyjnym. Wiele osób z miasta wyjechało na wakacje, głownie odwiedzić swoje rodzinne strony (większość ludzi pochodzi ze wsi), na wsiach coraz więcej osób zajętych jest pracami polowymi co powoduje, że mamy troszkę mniej pracy.

5 lipca odprawialiśmy Mszę Świętą kończącą rok pastoralny 2014/15. Msza dziękczynna za ten miniony rok, za to co nam się udało i co nie szło zbyt dobrze. Bóg nas prowadził, błogosławił naszej pracy i zachował w zdrowiu za co Jemu dziękowaliśmy. Po wspólnej modlitwie na świeżym powietrzu mielismy wspólny posiłek z radą parafialną i przedstawcielami wszystkich ruchów, grup i wspólnot parafialnych, około 100 osób.

Koniec roku jest także dobrą okazją do idywidualnego podsumowania roku. Pierwsze doświadczenia jako ksiądz, mowa parafia, nowi ludzie i inna kultura, w której coraz bardziej się asymiluję. Szczególna okazja aby objąć pamięcią i modlitwą wszystkie osoby, które wspierają mnie modlitewnie i materialnie. Bez waszego otwartego serca, praca i życie tutaj byłoby o wiele trudniejsze. Bóg zapłac za wszystkie gesty waszej sympatii.

Rzeczą, która na początku ale i w dalszym ciągu, pochłania wiele czasu i wysiłku jest nauka senoufo i co się z tym wiąże przygotowywanie modlitw, rekolekcji i Mszy Świetej w tym języku. Oczywiście nie byłoby to mozliwe bez pomocy katechistów i innych osób, które pomagają mi w nauce tego języka. Jak każdy język, nie jest tylko sposobem porozumiewania się ale także wyraża kulturę ludu, który posługuje się nim posługuje.
Powoli ale coraz więcej rozumiem i mówię, od Bożego Narodzenia odprawiam Msze Święte w tym języku. W wioskach, gdzie ludzie nie znają francuskiego, odprawiamy msze w tym jezyku. W kościele parafialnym w Korhogo mamy w niedzielę dwie msze, jedna w senoufo i drugą po francusku. W tygodniu mamy jedną mszę, odprawianą w dwóch językach.

Każda więc msza, wymaga dodatkowego przygotowania związanego z wymaganiami językowymi. Zła wymowa może zmienić całkowicie sens, i tak zamiast powiedzieć uczniowie, można powiedzieć wrogowie. Zależy to od zmiany tonu jednej sylaby. Ludzie są jednak wyrozumiali i starją się nam pomóc na ile potrafią.

Zbliżają się wakacje, więc będę miał dwa tygodnie wolnego i tydzień rekolekcji. Będzie więc czas na odpoczynek dla ducha, bardziej intensywnego przebywania z Bogiem i troszkę odpoczynku dla ciała. Mam w planach pojechać do Abidjanu, miasta w którym studiowałem 3 lata. Będzie więc czas na odwiedziny współbraci, znajomych i przyjaciół.

Życzę Wam również dobrych wakacji. Odpoczynku dla ciała i ducha w obecności Boga.
Niech Bóg wam błogosławi.

Kòloc<l<<cangi kw<ny<<(Kolociolo ćangi kło mo njo)- Niech Bóg da wam dobry koniec dnia. Wypowiada się to aby życzyć komuś dobrego dnia. W języku senoufo Bóg jest rodzaju żeńskiego i znaczy „ Ta która zrodziła wszystko".

Pozdrawiam.
O. Adam Choma MAfr