Najcenniejszym skarbem dla każdego człowieka na ziemi jest jego matka. Maryja dla Chrystusa była także najdroższą osobą. Ten drogocenny dar przekazuje nam Jezus umierając na krzyżu. "Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka Twoja" (J 19,26-27). Odtąd wszyscy wierzący w Chrystusa mają prawo nazywać Maryję swoją Matką.

Kto uważnie czyta Ewangelię, ten zauważy, że Maryja jest tam ukazana nie tylko jako najdoskonalsza Matka Syna Bożego, ale również jako kobieta pełna troski o innych ludzi. Na wieść o cudownym macierzyństwie swojej krewnej Elżbiety, śpieszy jej z pomocą, nie zważając na trudności drogi. Gdy na weselu w Kanie zabrakło wina, nakłania Jezusa do uczynienia pierwszego cudownego znaku, aby pomóc zakłopotanej rodzinie. Jest obecna w naszych domach, zna nasze rodzinne kłopoty i wyprasza u Swego Syna pomyślne ich rozwiązanie. Maryja dobrze zrozumiała pragnienie umierającego na krzyżu Syna. Pismo św. ukazuje Ją zatroskaną o losy Apostołów i uczniów Pana. Po zmartwychwstaniu Chrystusa wspólnie z nimi trwała na modlitwie, oczekując na zesłanie Ducha Świętego. Nieustannie korzystamy z opieki Matki Chrystusa i naszej Matki. Pomyślnie rozwiązany problem, bezpieczny powrót do domu i każda szczęśliwie przeżyta chwila, to Jej wstawiennicze dzieło. Z właściwą sobie cichością i skromnością wskazuje Synowi nasze potrzeby i kłopoty, aby On im zaradził.

Każda matka pragnie przekazać swojemu dziecku najważniejszą i najpotrzebniejszą wiedzę. Pragnie, aby nauczyło się ono niezbędnych życiowych zasad postępowania. Maryja, jako nasza Matka, uczy nas przede wszystkim posłuszeństwa. Jej wskazania całkowicie pokrywają się ze wskazaniami Chrystusa. W Kanie mówi: "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie" (J 2,5b). Już na pierwszych kartach Ewangelii widzimy Ja pełną pokory i zawsze gotową służyć Bogu. Bez wahania przyjmuje Jego słowo, zwiastowanie przez anioła. Jest gotowa dla Boga zrezygnować z własnych marzeń. Powinniśmy jak Maryja przyjąć bez zastrzeżeń Boże Słowo, a wtedy zamieszka w nas Chrystus i jak św. Paweł będziemy mogli powiedzieć: "teraz zaś nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus" (Ga 2,20). Maryja uczy nas prawdziwego apostolstwa. Idąc z pomocą swojej krewnej, wnosi w jej dom Zbawiciela, a wraz z Nim i pokój. Maryja pokazuje, że nie można oddzielać tych dwóch rzeczy: apostolstwa i miłości bliźniego.

Najświętsza Maryja Panna po swym ziemskim życiu została wzięta do nieba i przez Boga wyniesiona ponad wszystkie stworzenia. To Ją widzi w swojej apokaliptycznej wizji św. Jan Ewangelista: "Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod Jej stopami, a na głowie wieniec z gwiazd dwunastu" (Ap 12,1). Jest więc Maryja Królową Nieba i ziemi. My, Polacy, nazywamy Ją Królową naszej Ojczyzny, Królową Polski. Maryja zawsze czuwała nad wiernymi. Nie tylko w spokojnych latach, ale i w trudnych chwilach. Nie opuściła Polaków podczas "potopu szwedzkiego", w czasach zaborów, powstań i wojen. To właśnie Ona dodawała sił całemu Narodowi, jednoczyła go, zagrzewała do walki.

Jest wzorem najpiękniejszej wersji człowieczeństwa! To od Niej warto się uczyć uzgadniania swoich planów i marzeń z wolą Bożą, to Ona uczy nas, biegnąc do krewnej Elżbiety, że wiarą trzeba się dzielić, to Ona wreszcie zachęca nas do wrażliwości na potrzeby innych, jak miało to miejsce w Kanie Galilejskiej, wreszcie Maryja stojąca pod krzyżem jest dla nas wzorem tego, jak należy podchodzić do cierpienia. Niech Maryja będzie przykładem i Przewodniczką w naszej codziennej pracy. Niech wszystkim pomaga wzrastać w miłości Boga i miłości ludzi, budować wspólne dobro Ojczyzny, wprowadzać i umacniać sprawiedliwy pokój w naszych sercach i środowiskach.

Oprac. B. Węglarz